تنها 60 ثانیه برای خواندن این متن نیاز دارید.تو شلوغ پلوغی های دنیا و درگیری های فضای مجازی،امروز یه متنی تو یه گروه به نام [جاویدنشان] به چشمم خورد که نظرم رو خیلی جلب کرد،خواهر بزرگوار و رنج کشیده حاج احمد بود که نوشته بودند: [ انتظار درد بسیار بدی است.شاید کشنده ترن درد.درد بسیار کشنده ای که متاسفانه تک تک اعضای خانواده این 4 عزیز دربندمان(حاج احمد و همراهانشون) را درگیر خودش کرد که متاسفانه تمامی پدران و مادران چشم به راه این عزیزان،از داغ فراق فرزندانشان از دار دنیا رفته اند و مانده است مادر رنجور و نحیف ودرد کشیده حاج احمد ،(این سادات حسینی)!ولی بنده حقیر به خود واجب و مبرهن می دانم که خدمت شما بزرگواران بگویم که آیا دقت کرده اید که دوستداران واقعی مهدی فاطمه چه کشیده اند ؟مرحوم کافی از اولیای طراز اول الهی فرمودند:مهدی جان،کودکان ما نوجوان شدند،نوجوانان ما جوان شدند؛جوانان ما پیر شدند و پیران ما اقاجان از دار دنیا رفتند ولی شما نیامدید و باتوجه به این نکته بسیار زیبا وپرمغز،من کوچکترین خواهر حاج احمد متوسلیان که پس از اسارت برادرم،از درد فراق پیر و فرتوت شدم هم اینک می فهمم که درد فراق اصلی من،درد دوری از مولایم آقا امام زمان بوده است که درد همه ما همین است ولی فکر می کنیم که مشکل نبود حاج احمد است!حاج احمد در واقع یک نماد است.مثل قضیه سیمرغ(سی مرغ).کعبه آن سنگ نشانی است که ره گم نشود؛حاجی احرام دگر بند .... دوستان ما ابتدا باید به دنبال مولا و مقتدایمان بگردیم و به تبع آن علمدار سپاه مهدی فاطمه ( سردار متوسلیان ) حال چه مسئولین و دشمنان خوششان بیاید و چه نه... ]
پ.ن1: و به راستی امام زمان(عج) کجای دلتنگی های روزمره مان هست؟
پ.ن2: به حرمت منتظران واقعی حضرت،اول اللهم عجل لولیک الفرج؛دوم قسم به ولیعصر،بازگشت همه ی گمگشته ها به آغوش عزیزانشان ان شاءالله...
